IJsselmeerpolders
De IJsselmeerpolders vormen een grootschalig, vlak en open landschap. De polders zijn ontstaan door drooglegging van delen van het IJsselmeer. In Flevoland gaat het om de Zuidelijke en Oostelijke Flevopolder en de Noordoostpolder, in Noord-Holland om de Wieringermeerpolder.
Tussen 1930 en 1968 werden vier IJsselmeerpolders drooggelegd. Resultaat was 1.600 km2 nieuw landoppervlak met zeer vruchtbare, kalkrijke zavel- en kleigronden. Het worden wel de beste landbouwgronden van Nederland genoemd.
De IJsselmeerpolders zijn strak verkaveld met lange rechte kavels en voorzien van sloten, gangen en tochten om een efficiënte, grootschalige landbouw te faciliteren.
De bodem kan goed water vasthouden, maar bij verzadiging kan deze dichtslaan, wat kan leiden tot wateroverlast op het land. Tijdens droge perioden ontstaat er een keiharde korst op de bodem. Door bodemdaling en kwel vanuit hooggelegen wateren heeft de landbouw te maken met verzilting.
Bijna 80% van de landbouwgrond in de IJsselmeerpolders wordt voor akkerbouw gebruikt. De belangrijkste gewassen zijn aardappelen, suikerbieten, tarwe, mais, gerst en zaaiuien.
