Loopkevers
Loopkevers zijn natuurlijke plaagbestrijders doordat ze verschillende schadelijke insecten eten zoals bladluizen, slakken en rupsen. In Nederland komen er ongeveer 395 soorten voor, waarvan veel soorten voorkomen op akkers.
Algemeen
Loopkevers zijn natuurlijke plaagbestrijders doordat ze verschillende schadelijke insecten eten zoals bladluizen, slakken en rupsen. In Nederland komen er ongeveer 395 soorten voor, waarvan veel soorten voorkomen op akkers. Door hun brede voedselkeuze en vermogen om zich snel aan te passen, kunnen loopkevers goed overleven in agrarische gebieden. De gewone zwartschild (Pterostichus melanarius) is een veelvoorkomende soort op Nederlandse akkers en is een effectieve predator van plaaginsecten.
Behoefte van loopkevers
De behoeften van loopkevers kunnen worden samengevat in vier belangrijke factoren: Voedsel, Veiligheid, Voortplanting en Verplaatsing. Deze “vier V’s” geven inzicht in wat deze soortgroep nodig heeft om te overleven en succesvol te zijn in het agrarische landschap.
Voedsel
Loopkevers eten een breed scala aan prooien, waaronder bladluizen, regenwormen, vliegenlarven en zaden. Volwassen loopkevers hebben een gevarieerd dieet van zowel dierlijk als plantaardig materiaal, terwijl de larven voornamelijk carnivoor zijn. Ze jagen actief op hun prooien en hebben een groot aantal prooidieren nodig om zich te voeden.
Veiligheid
Loopkevers hebben beschutte plekken nodig om zich te verstoppen en eieren te leggen. Ze gebruiken scheuren in de grond, strooisel en holletjes om overdag te schuilen voor predatoren zoals vogels en kleine zoogdieren. Ze zijn gebonden aan de bodem, waar ze hun eieren leggen en de larven zich ontwikkelen. Verstoring van de bodem, bijvoorbeeld door ploegen, heeft een negatieve impact op hun populatie.
Voortplanting
Loopkevers leggen hun eieren in de zomer, meestal in vochtige en schaduwrijke bodems. De larven ontwikkelen zich in de grond en hebben een koude periode nodig om te groeien. In het voorjaar verpoppen ze en komen de nieuwe volwassen kevers tevoorschijn.
Verplaatsing
Loopkevers kunnen zich over korte afstanden verspreiden door te lopen, maar sommige soorten, zoals P. melanarius, kunnen ook vliegen. Ze kunnen zich relatief snel door een gebied verspreiden, wat belangrijk is voor de kolonisatie van nieuwe akkers of herstelde leefgebieden.
Maatregelen
Om loopkevers te ondersteunen en hun leefomgeving te verbeteren, zijn specifieke maatregelen in akkerbouwgebieden nodig. Deze maatregelen richten zich op het creëren van een geschikt habitat:
Gevarieerd bouwplan.
Ruimtelijke variatie van gewassen zorgt voor variatie in grondbewerkingen andere werkzaamheden, waardoor er voor loopkevers altijd schuilmogelijkheden zijn. Ze kunnen zich dan beter handhaven en voortplanten.
Verminderen insecticiden inzet.
Het terugdringen van het gebruik van insecticiden helpt loopkevers te beschermen, aangezien deze middelen schadelijk kunnen zijn voor de kevers of voor hun voedselbronnen.
Minimale grondbewerking.
Het beperken van grondbewerkingen helpt om de bodemstructuur te behouden en voorkomt dat de eieren en larven van loopkevers worden verstoord.
Natuurvriendelijke oever.
Brede, beplante oevers langs watergangen bieden schuilplaatsen voor loopkevers.
Heg, haag en struweel.
Deze landschapselementen zorgen voor beschutting en verbindingen in het landschap, waardoor loopkevers kunnen migreren en zich beter verspreiden over landbouwpercelen.
Houtsingel en houtwal
Houtsingels en houtwallen bieden schuil- en voortplantingsgelegenheid voor loopkevers. Ook fungeren ze als verbindingsroutes tussen verschillende habitats.
Meerjarige akkerrand
Akkerranden met vaste planten bieden het hele jaar door voedsel en schuilplaatsen voor loopkevers.
Keverbank
Een speciaal aangelegde verhoging met vegetatie dient als leef- en voortplantingsgebied voor loopkevers.
Kansentabel loopkevers
