Effecten van nutrientenfluxen op de biogeochemie en vegetatie van kwelzones

Probleemstelling onderzoek 

Toestromend grondwater is onder natuurlijke omstandigheden veelal rijk aan calcium en bicarbonaat en arm aan nitraat en sulfaat en daardoor een belangrijke voorwaarde voor het voorkomen van zeldzame habitats en soorten. Als gevolg van sterke bemesting in het intrekgebied en de (vroegere) hoge stikstof- en zwaveldepositie is een groot deel van de grondwatersystemen die kwelzones voeden sterk vervuild met nitraat en sulfaat. Een sterke belasting met nitraat en sulfaat kan grote gevolgen hebben voor de biogeochemie van de bodem in kwelzones. In bestaand onderzoek naar de effecten op de biogeochemie en vegetatie in kwelzones is vooral gekeken naar de invloed van concentraties van afzonderlijke stoffen in het grondwater en combinaties daarvan. Uit indicatieve berekeningen met voor Nederland gangbare stofconcentraties en kwelfluxen blijkt dat de belasting met nitraat en sulfaat afhankelijk van de combinatie van kwelflux en stofconcentratie laag tot extreem hoog kan zijn.

Voor beheerders en beleidsmakers is zinvol om te weten hoe laag stoffluxen van nitraat, sulfaat en fosfaat via het grondwater moeten zijn voor het duurzaam voortbestaan en een goede kwaliteit van kwelafhankelijk habitats. Die kennis is nodig voor de uitwerking en dimensionering van maatregelen voor verbetering van de grondwaterkwaliteit. Doel van dit onderzoek is 1) het kwantificeren van stofbelasting van kwelzones, 2) het leggen van een relatie tussen enerzijds stofbelasting, stofconcentratie en kwelflux en anderzijds de biogeochemische processen die belangrijk zijn voor kwelhankelijke habitats en 3) een diagnose instrument opstellen waarmee risico’s van aanvoer van nitraat, sulfaat en fosfaat door grondwater voor kwelafhankelijke natuurgebieden worden vastgesteld en de noodzaak van brongerichte maatregelen eenvoudig kunnen worden gekwantificeerd.