Praktische invulling natuurinclusieve akkerbouw rondom natuurgebieden

Probleemstelling 

Het eindrapport van dit onderzoek is binnenkort gereed en zal dan hier gepubliceerd worden.

Een manier om de druk op natuurgebieden vanuit de landbouw te verminderen is door natuurgebieden te ‘omringen’ met een schil van natuurinclusieve landbouw. In plaats van dat natuur en landbouw recht tegenover elkaar staan worden akkers en weilanden op deze manier onderdeel van het systeem. Natuurgebieden profiteren van minder emissies van voedingsstoffen (stikstof, fosfaten) en gewasbeschermingsmiddelen vanuit de landbouw. Daarnaast ontstaan er allerlei kruisbestuivingen op de grens van landbouw en natuur, bijvoorbeeld doordat soorten vanuit de natuurgebieden op de natuurinclusieve akkers naar voedsel zoeken. Natuurinclusieve landbouwbedrijven profiteren bij deze opzet van de nabijheid van bronpopulaties van soorten in de natuurgebieden.  
Natuurinclusieve landbouw is echter vooralsnog vooral nog een concept, met name in de akkerbouw. Praktijkvoorbeelden ontbreken nagenoeg (enkele pilots daargelaten), zodat onduidelijk blijft wat natuurinclusieve landbouw in de praktijk behelst. Er bestaat een grote behoefte natuurinclusieve landbouw in de akkerbouw een praktische invulling te geven. 

Doel van dit onderzoek is om uit te zoeken welke maatregelen voor natuurinclusieve landbouw passen bij het gebied (zoals bepaald door bodemtype en landschap), en welke soorten van deze maatregelen profiteren. Hiermee ontstaat een soort van ‘keuzemenu’ waarmee collectieven, boeren en natuurbeschermers een eigen gebiedsspecifieke invulling aan natuurinclusieve akkerbouw kunnen geven.