Verkenning van duurzame beheerstrategieën voor de natte duinvalleien op Terschelling

Samenvatting

Sinds 1995 wordt watercrassula, een invasieve exoot uit Australië, waargenomen in Nederland. De soort, oorspronkelijk geïmporteerd als aquarium- en vijverplant, verspreidt zich snel in waterrijke natuurgebieden met kwetsbare oevervegetaties. Bestrijdingsprogramma’s zijn noodzakelijk vanwege de bedreiging van inheemse zeldzame plantensoorten. Op Terschelling is watercrassula sinds 2013 aanwezig, en in zijn 2016 grootschalige bestrijdingsmaatregelen ingezet. Hoewel de geïsoleerde ligging van het eiland kansen biedt voor succesvolle aanpak, is een evaluatie en langetermijnvisie nodig vanwege de jaarlijkse kosten en benodigde inzet. Staatsbosbeheer organiseerde in 2020 een workshop met experts en belanghebbenden om te komen tot een integrale strategie, waarbij meekoppelkansen met andere belangen worden overwogen.

Er is een aantal adviezen uitgebracht aan Staatsbosbeheer. Zet in op een maximale hydrologische isolatie van de duinvalleien om verdere verspreiding van watercrassula tegen te gaan. Zet in op een preventieve omvorming van een aantal valleien in de richting van vochtige heidevegetaties, latere successiestadia met een dichtere vegetatiemat, door het inbrengen van maaisel met een beetje grond. Overweeg om naast de instandhouding van vochtige duinvalleien, zeker één vallei aan te wijzen waarin ook dieper water aanwezig is, om daarmee te sturen op de vestiging van broedkolonies van aalscholver, ganzen en of meeuwen. Met deze strategie worden de beste condities geschapen om de andere duinvalleien te vrijwaren van eutrofiëring